Περιοχή

Σε μέγιστη απόσταση 150 χλμ., δηλαδή σε μία – μιάμιση ώρα βόλτας, δίνεται η δυνατότητα καθημερινών αποδράσεων σε πολύ δημοφιλείς ιστορικούς και τουριστικούς προορισμούς

Μύτικας

Το ξενοδοχείο μας βρίσκεται σε μια πολύ ήσυχη περιοχή 500 μέτρα από την Επαρχιακή Οδό Φυτειών – Μύτικα και απέχει 450 μέτρα από την θάλασσα του Ιονίου. Η ευρύτερη περιοχή θεωρούμε ότι είναι ιδανική για όλους τους τύπους διακοπών χωρίς δύσκολες μετακινήσεις δίχως αποκλεισμούς για όλα τα βαλάντια και για όλες τις ηλικίες. Ο Μύτικας είναι ένα υπέροχο , ήσυχο, παραδοσιακό ψαροχώρι με νησιώτικη ατμόσφαιρα για αξέχαστες διακοπές. Αξέχαστη θα σας μείνει η μίνι κρουαζιέρα στα απέναντι νησάκια Κάλαμος, Μεγανήσι, Σκορπιός.

Σε μέγιστη απόσταση 150 χλμ., δηλαδή σε μία – μιάμιση ώρα βόλτας, δίνεται η δυνατότητα καθημερινών αποδράσεων σε πολύ δημοφιλείς ιστορικούς και τουριστικούς προορισμούς.

Κάλαμος

Ο Κάλαμος είναι το μικρό νησί στο Ιόνιο Πέλαγος, σε πολύ κοντινή απόσταση από τη δυτική ακτή της Αιτωλοακαρνανίας ακριβώς απέναντι από το χωριό Μύτικας της Αιτωλοακαρνανίας. Είναι κυρίως ορεινό, η κορυφή μάλιστα του βουνού που δεσπόζει στο νησί φτάνει τα 745 μ. Η επικοινωνία με την ηπειρωτική χώρα γίνεται με καΐκια που εκτελούν δρομολόγια από και προς τον Μύτικα στην ακτή της Αιτωλοακαρνανίας. Το νησί φημίζεται για τις όμορφες παραλίες του και αρκετοί αυτοί που το επισκέπτονται.

Το νησί έγινε γνωστό στα Ορλωφικά από τις επιδρομές που εξαπέλυσε από τις ακτές του ο Λάμπρος Κατσώνης το 1791. Στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 το νησί ήταν έρημο. Μετά τη Μάχη του Πέτα (4 Ιουλ. 1822) όσοι δεν μπόρεσαν να καταφύγουν στο Μεσολόγγι αποβιβάστηκαν στον Κάλαμο, που τότε τελούσε υπό αγγλική κυριαρχία.

Πάλαιρος

Η κωμόπολη θεωρείται ότι υπήρχε από την Μυκηναϊκή περίοδο. Απόδειξη γι’ αυτό είναι τα τείχη της Πόλης που τμήμα της ανήκει στην 2η χιλιετηρίδα π.χ.. Η κατασκευή των τειχών εναλλάσσεται ανάμεσα σε Τραπεζιόσχημα και Πολυγωνικό σύστημα και το σύνολό τους ανήκει σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Το λιμάνι της Αρχαίας Παλαίρου βρισκόταν στη θέση της σημερινής Πογωνιάς, στο Νοτιοανατολικό τμήμα της Χερσονήσου, όπου έχουν εντοπιστεί λείψανα των λιμενικών εγκαταστάσεων Ανατολικά του χωριού.

Στο Κέντρο περίπου της Χερσονήσου της Πλαγιάς στη θέση Στέρνα υπήρχε φρούριο, που έλεγχε οπτικά την περιοχή προς Βορειοδυτικά και Νοτιανατολικά. Το φρούριο είχε κατασκευαστεί στα μέσα του 5ου αιώνα και κατά μια άποψη ταυτίζεται με την Αρχαία Πόλη Σόλλιον, αποικία των Κορινθίων. Σήμερα στη θέση αυτή σώζονται ερείπια και οι απόψεις των Ιστορικών για το φρούριο της Στέρνας αν εκεί υπήρχε κάποια μεγάλη αρχαία πόλη και ποια ήταν αυτή διίστανται. Το Σόλλιον ήταν ένας ναυτικός σταθμός της Κορίνθου που εκυριεύθει κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο από τους Αθηναίους και σύμφωνα με το Θουκυδίδη (430 π.Χ.) περιήλθε στην κατοχή των Παλαιραίων-Ακαρνάνων.

Βόρεια της πόλεως της Παλαίρου απλώνεται η Λίμνη Βουλκαριά, η Λίμνη Μυρτούντιον κατά τον Στράβωνα. Λίμνη πιθανόν κατάλοιπο της λιμνοθάλασσας που κατέκλειε την έκταση της σημερινής πεδιάδας της Παλαίρου κατά τα Ομηρικά χρόνια. Η λιμνοθάλασσα αυτή ήταν κατά την παράδοση σωτήρας της Βασίλισσας Κλεοπάτρας, όταν κατά την Ναυμαχία του Ακτίου κυνηγημένη από τους διώκτες της πέρασε εύκολα με τα πλοία της από το ρηχό αύλακα της Παλαίρου. Ανάμνηση του παραπάνω περάσματος της Βασίλισσας της Αιγύπτου αποτελεί η διατήρηση της Επωνυμίας του αρχαίου περάσματος ως “Μόλος της Κλεοπάτρας”.

Μετά την νίκη των Ρωμαίων στο Άκτιο το 31 π.Χ., χάνονται τα ίχνη της αρχαίας Παλαίρου και Ιστορικά αυτό αποδίδεται στην ίδρυση της Νικοπόλεως μετά την Ναυμαχία του Ακτίου. Η ίδρυση της Νικοπόλεως το 30 π.Χ. είναι σημαντικό γεγονός για την κατανομή των πληθυσμών και την οικονομία σε ολόκληρη την Αιτωλοακαρνανία. Οι γύρω πόλεις χάνουν σημαντικό μέρος του δυναμικού τους, με αποτέλεσμα να μετατραπούν σε περιοικίδες πόλεις της νέας Μητρόπολης, έτσι η Ακαρνανία γίνεται territorioum της νέας αυτής πόλης.

Βόνιτσα

Η σύγχρονη πόλη είναι χτισμένη πολύ κοντά στο αρχαίο Ανακτόριο, γι’αυτό άλλωστε και ο δήμος έδρα του οποίου είναι η Βόνιτσα ονομάζεται Δήμος Ανακτορίου. Το αρχαίο Ανακτόριο ήταν σημαντική πόλη της Ακαρνανίας και ιδρύθηκε από τους Κορίνθιους το 630 π.X. Όπως και οι περισσότερες πόλεις της Ακαρνανίας παρήκμασε όταν οι Ρωμαίοι ίδρυσαν τη Νικόπολη στην απέναντι πλευρά του Αμβρακικού και ανάγκασαν τους κατοίκους της περιοχής να μεταφερθούν εκεί. Με τον καιρό, στα Βυζαντινά χρόνια η πόλη άκμασε ξανά, με το όνομα Βόνιτσα αυτή τη φορά και στο ακριβές σημείο όπου βρίσκεται σήμερα. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η πόλη πέρασε για ένα μεγάλο διάστημα υπό τον έλεγχο των Βενετών, και συγκεκριμένα από το 1684 έως το 1797. Το 1832 αποτέλεσε τμήμα του νέου Ελληνικού κράτους.

Τα κυριότερα μνημεία που σώζονται σήμερα στη περιοχή είναι:

Το Κάστρο της Κεχροπούλας. Σώζεται ένας πυλώνας ο διπλός περίβολος της Αρχαίας Ακαρνανικής Πόλης και επίσης έχουν διασωθεί λείψανα αρχαίων οικοδομημάτων.
Κυριότερο αξιοθέατο της Περιοχής είναι το βενετσιάνικο κάστρο της Βόνιτσας, το οποίο είναι από τα πιο καλοδιατηρημένα της Ελλάδας. Στην περιοχή υπάρχουν επίσης πολλοί παλαιοί ναοί, ενώ το όμορφο νησάκι στον κόλπο μπροστά από την πόλη ενώνεται με γέφυρα και προσφέρεται για περιπάτους.
Ο Αρχαιολογικός χώρος της Στέρνας, που βρίσκεται κοντά στην Παλιά Πλαγιά.
Τα Καστέλια της Πλαγιάς, που μάλλον αποτελούσαν τμήμα του οχυρωματικού συγκροτήματος της Στέρνας.
Το Κάστρο του Γρίβα στη Περατιά.
Το Ενετικό Κάστρο της Πλαγιάς με την ονομασία Άγιος Γεώργιος που χτίστηκε στα τέλη του 17ου αιώνα και έχει κηρυχθεί διατηρητέο από το 1998. Στο λόφο που είναι κτισμένο το Κάστρο τοποθετεί ο Dorpfeld την κλασσική Νήρικο.
Το Αρχοντικό του Γρίβα στη Περατιά.
Το Αρχοντικό του Ράγκου στην Πάλαιρο.
Το Παλιοχώρι της Πογωνίας και το παλιό χωριό της Πλαγιάς, όπου σώζονται οικοδομήματα των παλιών αυτών οικισμών. Στην περιοχή υπάρχουν κάποιες σπηλιές οι οποίες είναι ανεξερεύνητες.

Πρέβεζα

Η Πρέβεζα βρίσκεται στη στενή είσοδο του Αμβρακικού κόλπου, απέναντι από το Άκτιο. Εκεί το 31π.χ έγινε μία από τις συγκλονιστικότερες ναυμαχίες του αρχαίου κόσμου, που έκρινε την εξουσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ανάμεσα στον Οκταβιανό, τον μετέπειτα Αύγουστο Καίσαρα, και τον Αντώνιο.

Σε ανάμνηση της νίκης του, ο Οκταβιανός δημιούργησε μία καινούργια λαμπρή πόλη, τη Νικόπολη, που άνθισε στους επόμενους αιώνες και ξεπέρασε σε πληθυσμό τους 30.000 κατοίκους.

Η καταστροφή της Νικόπολης 10 σχεδόν αιώνες μετά, έφερε στο φως της ζωής την Πρέβεζα. Η ιστορική συνέχεια εκφράστηκε από τον 14ο αιώνα, όταν ο χώρος των ερειπίων της Νικόπολης αναφέρονταν ήδη ως παλαιά Πρέβεζα.

Η νέα πόλη αποτέλεσε μέρος και του περίφημου Δεσποτάτου της Ηπείρου μέχρι την κατάλυση του. Η θαλασσοκράτειρα Βενετία, διαβλέποντας τη σπουδαιότητα της Πρέβεζας, την κατέλαβε από τους Τούρκους, και την οχύρωσε με τα περίφημα Ενετικά της κάστρα.

Η πόλη, λόγω της θέσεως της, υπήρξε μήλο της έριδος και μεταξύ των Γάλλων και του Αλή Πασά των Ιωαννίνων. Ελευθερώθηκε και εντάχθηκε στο νέο ελληνικό κράτος το 1912.